“Και τί εστι ελεήμων καρδία; και είπε· καύσις καρδίας υπέρ πάσης κτίσεως, υπέρ των ανθρώπων, και των ορνέων, και των ζώων, και των δαιμόνων, και υπέρ παντός κτίσματος. Και εκ της μνήμης αυτών, και της θεωρίας αυτών ρέουσιν οι οφθαλμοί αυτού δάκρυα. Εκ της πολλής και σφοδράς ελεημοσύνης της συνεχούσης την καρδίαν, και εκ της πολλής καρτερίας σμικρύνεται η καρδία αυτού, και ου δύναται βαστάξαι, ή ακούσαι, ή ιδείν βλάβην τινά, ή λύπην μικράν εν τη κτίσει γινομένην. Και διά τούτο και υπέρ των αλόγων, καί υπέρ των εχθρών της αληθείας, και υπέρ των βλαπτόντων αυτήν εν πάση ώρα ευχήν μετά δακρύων προσφέρει, του φυλαχθήναι αυτούς, και ιλασθήναι αυτούς ομοίως και υπέρ της φύσεως των ερπετών εκ της πολλής αυτού ελεημοσύνης της κινουμένης εν τη καρδία αυτού αμέτρως καθ‘ ομοιότητα Θεού.”
Του οσίου πατρός ημών Ισαάκ, Επισκόπου Νινευή του Σύρου.
Τα ευρεθέντα Ασκητικά.
Έκδοσις Λειψίας έτους 1895.
Το παρατιθέμενο απόσπασμα είναι από τον λόγο ΠΑ΄
“περί διαφοράς αρετών και περί τελειότητος παντός δρόμου”
