Μια συζήτηση με τον Στέφανο Γανωτή, συγγραφέα του βιβλίου «Η μικρή Κωνσταντίνα και το φεγγαράκι» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θύρα.
– Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς. Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας;
– Είμαι μπαμπάς και δάσκαλος. Έχω τέσσερα παιδιά και πολλούς μαθητές. Μου αρέσει πολύ η μουσική, ο χορός , τα ταξείδια και φυσικά …τα παραμύθια.
– Έχετε γράψει ήδη τρία παιδικά βιβλία. Τι σας οδήγησε σε αυτό;
– Έχω γράψει πολλά-πολλά παραμύθια, αλλά έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα τρία. Αυτό που με κάνει να γράφω παραμύθια είναι η επιθυμία μου να λέω σε αυτούς που αγαπάω τις αλήθειες που νοιώθω να έχω μέσα μου. Μέσα από το παραμύθι μπορείς να εξηγήσεις πολύ καλύτερα και στους μικρούς και στους μεγάλους φίλους σου ό,τι έχεις μέσα στο μυαλό και στην καρδιά σου και φυσικά να τους κρατάς συντροφιά ακόμα κι αν είναι μακριά σου.
– Στο βιβλίο σας «Η Τεμπελοχώρα και η Πολυασχολούπολη» γράφετε ότι αφορμή για να εμπνευσθείτε την ιστορία στάθηκε ένα παλιό τετράδιο. «Η μικρή Κωνσταντίνα και το φεγγαράκι» είχαν τέτοια αφορμή; Η μικρή Κωνσταντίνα μήπως βασίζεται σε κάποιο αληθινό πρόσωπο;
– Όλα τα παραμύθια μου είναι προσωπικά. Δεν μπορώ να γράψω ούτε να πω ένα παραμύθι έτσι, απρόσωπα για «κάποιον αναγνώστη». Την «Πολυασχολούπολη και την Τεμπελοχώρα» την έγραψα για να μιλήσω στους γονείς ενός δημοτικού σχολείου και να τους πω τι μου έλεγαν με τον τρόπο τους καθημερινά τα παιδιά τους όταν στο διάλειμμα με φώναζαν «μπαμπά». Την «Κωνσταντίνα και το φεγγαράκι» την έγραψα για την όμορφη μικρή μου φίλη την Κωνσταντίνα, που της αρέσει να κοιτάζει τις νύχτες το φεγγάρι.
– Τι ελπίζετε να γίνει όταν ένας μικρός αναγνώστης διαβάσει το βιβλίο; Ελπίζετε να αλλάξει κάτι;
– Ελπίζω να μην αλλάξει τίποτα! Είναι τόσο όμορφα όλα αυτά που νοιώθουν μέσα τους τα μικρά παιδιά, που μακάρι να μην αλλάξει τίποτα… Αν ήθελα κάτι όχι να αλλάξει αλλά να προστεθεί στην ομορφιά της σκέψης του είναι ακόμα περισσότερη ομορφιά μέσα από τις εικόνες (ζωγραφιές-κείμενο-μουσική) του βιβλίου μου.
– Πιστεύετε ότι τα παιδικά βιβλία είναι μόνο για παιδιά; Ιδιαίτερα, «Η μικρή Κωνσταντίνα και το φεγγαράκι» μήπως κρύβει μηνύματα και για τους γονείς;
– Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν «παιδικά βιβλία» μόνο για παιδιά. Τα βιβλία που γράφονται για παιδιά είναι για όλους. Ο καθένας μπορεί να δει μέσα τους κάτι προσωπικό, κάτι από το κομμάτι του εαυτού του που είναι ακόμα παιδί.
 |
Εικονογράφηση από το βιβλίο του Στέφανου Γανωτή “Η Κωνσταντίνα και το φεγγαράκι” |
– Ζούμε σε μια εποχή που τα ερεθίσματα για τα παιδιά είναι άπειρα: βιβλία, θέατρα, εργαστήρια, δραστηριότητες, καλλιτεχνικές απασχολήσεις, εξειδικευμένες γνώσεις. Από την εμπειρία σας σαν γονέας, εκπαιδευτικός και συγγραφέας, τι πιστεύετε τελικά, αυτό είναι καλό ή κακό; Θεωρείτε ότι τα παιδιά παίρνουν τα απαραίτητα εφόδια μέσα από όλα αυτά τα ερεθίσματα που, τόσο απλόχερα προσφέρονται;
– Τα παιδιά παίρνουν ερεθίσματα από παντού. Ρουφάνε κυριολεκτικά ό,τι βλέπουν και ακούνε. Είναι τεράστια η ευθύνη μας ως γονείς και ως δάσκαλοι να τους δίνουμε καλή «τροφή» στην ψυχή τους, αναζητώντας την ποιότητα σε κάθε τι που τους προσφέρουμε είτε αυτό είναι βιβλίο είτε μουσική, θέατρο, αθλητισμός, παιδεία δηλαδή γενικότερα. Τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά να αξιολογούν την ποιότητα και να εκτιμούν το «καλό». Απλά πολλές φορές, μιμούμενα το γούστο και τις επιλογές των γονιών επιλέγουν το σκάρτο και έτσι σιγά-σιγά καταστρέφουν το αισθητήριό τους.
– Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες;
– Είναι πολύ όμορφο να κοιτάς ψηλά. Βλέπεις τα σύννεφα, τα πουλιά, τα ψηλά δέντρα… Ακόμα κι αν ζεις μέσα στην πόλη, που λείπουν πολλές φορές όλα αυτά, μπορείς να δεις κάποια όμορφη φατσούλα να σε κοιτάζει ψηλά από κάποιο μπαλκόνι ή το… φεγγάρι να ξεπροβάλλει τις νύχτες πίσω από τον τοίχο κάποιου σπιτιού. Σίγουρα κάποιες φορές στη ζωή σου θα το δεις να βγαίνει και πάνω από τη θάλασσαή πίσω από το βουνό! Σίγουρα, αρκεί να κοιτάς πάντοτε ψηλά
– Σας ευχαριστώ!
– Κι εγώ, σας ευχαριστώ πολύ!
Το βιβλίο «Η μικρή Κωνσταντίνα και το φεγγαράκι» εικονογραφήθηκε από την Φανή Παρθενίου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΘΥΡΑ.
Δείτε περισσότερα και Αγοράστε το βιβλίο ➝