Η συγγραφέας Ελένη Ηλιάδου γράφει για το βιβλίο της Τίνας Βλασταράκου Μεταξά “Το Πάσχα του Γιωργή” στο προσωπικό της ιστολόγιο:
Συνήθως δεν αναρτώ δημοσιεύσεις για τα βιβλία που διαβάζω. Όχι γιατί δεν μου αρέσουν –απεναντίας, είναι πολλά αυτά που διαβάζω κατά καιρούς και πραγματικά τα απολαμβάνω. Πολλά είναι γνώσεων, αυτοβελτίωσης, θρησκευτικά, λογογοτεχνικά ενηλίκων και άλλα είναι παιδικά.
Για το συγκεκριμένο βιβλίο, όμως, θα κάνω μια εξαίρεση (που μπορεί να ξαναγίνει με κάποιο άλλο, στο μέλλον), γιατί αυτό το βιβλίο με συγκίνησε πολύ!
«Το Πάσχα του Γιωργή», συγγραφέας: Τίνα Βλασταράκου-Μεταξά, εικονογράφος: Αγγελική Δελεχά, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θύρα.
Λίγα λόγια για την υπόθεση…
Οι κεντρικοί ήρωες της ιστορίας είναι δύο παιδιά, ο Παυλής και ο Γιωργής, που ζουν σ’ ένα χωριό και είναι πολύ αγαπημένοι φίλοι. Η ζωή τους κυλάει με πολύ παιχνίδι στη φύση, στην αυλή της νονάς τους (έχουν την ίδια νονά) και, όπως είναι φυσικό, με πολλές σκανταλιές! Την άνοιξη ιδιαίτερα, πηγαίνουν στο λιβάδι και ξαπλώνουν στο χορτάρι, κοιτάζοντας τον ουρανό και τα χελιδόνια, που ήδη έχουν αρχίσει να έρχονται. Πιστεύουν ότι έτσι, όμορφη και ασυννέφιαστη θα είναι η ζωή τους για πάντα, στο αγαπημένο τους χωριό!
Η ζωή, όμως, γίνεται πολλές φορές απρόβλεπτη και, φέτος, η άνοιξη βρίσκει τον Γιωργή μόνο του στο χωριό. Ο αγαπημένος του φίλος, ο Παυλής, του ανακοίνωσε «ξερά» τον χειμώνα, ότι θα κάνουν Χριστούγεννα στην πόλη με τους συγγενείς και, όμως, το Πάσχα πλησιάζει, αλλά εκείνος δεν έχει επιστρέψει από την Αθήνα! Προφανώς, δεν ήταν απλή επίσκεψη στους συγγενείς, εκείνη η επίσκεψη στην Αθήνα… Οι γιορτινές μέρες κάνουν ακόμα πιο έντονη την απουσία του αγαπημένου του φίλου και τις μικρές δίδυμες αδερφές του ανυπόφορα γκρινιάρες… Η νονά στέκεται πλάι του και του συμπαραστέκεται στον πόνο του.
Δεν θα μπορούσε να λείπει ένα λυτρωτικό τέλος στην ιστορία, όπως δικαιούται κάθε παιδικό ανάγνωσμα! Αυτό ακριβώς συμβαίνει και εδώ, αλλά δε θέλω να πω το τέλος… Πάντως, αποζημιώνει τους αναγνώστες και μας κάνει να νιώθουμε «χορτάτοι» από το ανάγνωσμα. Κάθε πρόταση μέσα στην ιστορία, άξιζε, πραγματικά!!
Η άποψή μου…
Η ιστορία κυλάει ήρεμα, κάτι που αγαπώ πολύ στα βιβλία, ακόμα και αν πραγματεύονται ένα τόσο σοβαρό κι ευαίσθητο θέμα. Εδώ, το θέμα είναι άκρως σοβαρό –το σοβαρότερο, θα έλεγα- καθώς αφορά την ασθένεια ενός παιδιού, που μπορεί να αποδειχθεί ανίατη… Η συγγραφέας, χειρίζεται τον λόγο της με τόση λεπτότητα και διάκριση, τοποθετώντας μας μέσα στις ζωές και την καθημερινότητα των δύο ηρώων, που με απορρόφησε πλήρως. Έφερα στο νου μου πολλές μνήμες από το χωριό μου, το χωριό της γιαγιάς και του παππού, όπου περνούσα τα καλοκαίρια και τις διακοπές μου, εγώ και τ’ αδέρφια μου. Ίσως και γι’ αυτό να αγαπώ την παιδική λογοτεχνία ιδιαίτερα: επειδή «αναγκάζει» το μυαλό μου να ανασύρει μνήμες και εμπειρίες από την παιδική μου ηλικία. Και είναι τόσο όμορφο όλο αυτό! Είναι σαν να ζω ξανά εκεί και να ζωντανεύουν ακόμα και οι μυρωδιές από το χωριό, την αυλή και την κουζίνα της γιαγιάς.
Περιγράφει, λοιπόν, το βιβλίο, την ενότητα των δύο φίλων και πόσο στοιχίζει σε αυτόν που μένει πίσω. Αυτόν που μένει πίσω.. Δεν ξέρω, τελικά, αν πονάει μόνο αυτός που φεύγει (προφανώς, όχι) και σε ποιον στοιχίζει περισσότερο, ειδικά, όταν έχει να κάνει με την απουσία ενός παιδιού –του καλύτερού σου φίλου, ως παιδί! Δείχνει και το σθένος της μαμάς, η οποία στηρίζει τον Γιωργή, που περιμένει καρτερικά τον φίλο του, τον Παυλή, να γυρίσει. Την ίδια στάση ενσυναίσθησης κρατάει και η νονά των παιδιών στην ιστορία. Το αποκορύφωμα της πλοκής εκτυλίσσεται τη Μεγάλη Εβδομάδα, με όλη την κατανυκτική ατμόσφαιρα αυτών των ημερών. Όσο για τη λύση του προβλήματος, αυτή δίνεται το Μεγάλο Σάββατο, το βράδυ της Ανάστασης. Είναι πολύ πετυχημένος ο παραλληλισμός της Ανάστασης του Χριστού, με την εσωτερική «ανάσταση» που ζουν οι ήρωες εκείνη, την ίδια βραδιά (περισσότερα δεν λέω)!
Αναφέρει εν συντομία η συγγραφέας τι ζουν πραγματικά μέσα τους η μαμά και νονά.
Όμως, όσοι είμαστε γονείς -ή και όχι-, στην πραγματικότητα, ξέρουμε και αυτό είναι το πιο συγκλονιστικό: το ότι αφήνει την εμπειρία μας να ζήσει στο μέγιστο τα συναισθήματα. Νομίζω ότι ταυτιζόμαστε σε μεγάλο βαθμό, γιατί, αλήθεια, πόσες φορές χρειάζεται να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, μόνο και μόνο επειδή βλέπουμε ότι τα παιδιά μας το έχουν ανάγκη; Πόσες φορές υπερβαίνουμε τον εαυτό μας, για τις ανάγκες της οικογένειας… Νομίζω ότι αυτό είναι και το βαθύτερο νόημα της οικογένειας. Το γεγονός ότι μέσα από την υπέρβαση του εαυτού μας, παίρνουμε χαρά, βλέποντας την οικογένειά μας χαρούμενη.
Όλα αυτά εμπεριέχονται στο βιβλίο «Το Πάσχα του Γιωργή», το οποίο προλογίζει ο αείμνηστος ιστορικός, φιλόλογος και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος. Την εικονογράφηση του βιβλίου έχει αναλάβει η καταξιωμένη και έμπειρη εικονογράφος Αγγελική Δελεχά, η οποία απεικονίζει τόσο χαρακτηριστικά τους ήρωες και τα συναισθήματά τους, όσο και τις εικόνες του χωριού!
Για το τέλος, άφησα το σημαντικότερο κομμάτι, επειδή θέλω να δώσω τη μεγαλύτερη βαρύτητα. Τα έσοδα του βιβλίου προορίζονται για τη «Φλόγα». Η «Φλόγα» ιδρύθηκε το 1982 από ελάχιστους γονείς παιδιών με καρκίνο και σήμερα αγκαλιάζει χιλιάδες οικογένειες σε όλη την Ελλάδα, με γραφεία και εκπροσώπους στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας. Χάρη σε αυτήν τη δράση, πολλές οικογένειες, που τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν καρκίνο, παίρνουν ανάσα και η ζωή τους ζεσταίνεται. Στέκεται δίπλα στις οικογένειες, μοιράζεται τους φόβους και τις αγωνίες τους και στηρίζει με κάθε τρόπο τον αγώνα τους.
Δεν έχω κάτι άλλο να πω, εκτός του να προτείνω αυτό το βιβλίο, όχι μόνο για τα παιδιά, τα βαφτιστήρια, τα εγγόνια, και όποιο άλλο παιδί έχουμε στο οικείο μας περιβάλλον, αλλά και για εμάς, τους ενηλίκους. Όποια ιδιότητα και εάν έχουμε, γονείς, θείοι, δάσκαλοι, παππούδες, γιαγιάδες, το ανάγνωσμα αυτό, μόνο να προσφέρει έχει!
«Φλόγα καίει και θα καίει όσο υπάρχουν παιδιά που το έχουν ανάγκη και όσο έχουμε κοντά μας όλους εσάς.» (Από το site της Φλόγας)
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θύρα.
Για περισσότερες πληροφορίες και online παραγγελίες επισκευθείτε το ηλεκτρονικό κατάστημα των Εκδόσεων Σταμούλη εδώ.
Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση, εύχομαι!!
